Σήμερα, η κρίση που ενδημεί στη Χώρα μας, δεν είναι απλά κρίση οικονομική, κοινωνική, κρίση ηθική, πολιτική ή κρίση θεσμών και Αξιών, αλλά είναι προ πάντων και το χειρότερο κρίση ανθρωπιστική, που χαρακτηρίζεται ως βάναυση και βάρβαρη για τον πολιτισμό μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ταπεινώνεται αισχρά, συνάνθρωποί μας πεινούν και αναζητούν ακατάλληλες τροφές στους κάδους των απορριμμάτων, αρκετοί έχασαν τα σπίτια τους και κοιμούνται στο ύπαιθρο ή σε σπηλιές, επιστρέφοντας στην περίοδο των σπηλαίων. Οι αρρώστιες ελλείψει ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, οδηγούν πολλούς στους πρόωρους θανάτους. Οι αυτοκτονίες, μέρα με τη μέρα, πληθαίνουν, ήδη περί τους πέντε χιλιάδες συνάνθρωποί μας έθεσαν τέρμα στη ζωή τους και το κακό συνεχίζεται. Νέα παιδιά και γέροι πεθαίνουν από το κρύο ή από τις δηλητηριώδεις ουσίες που εκπέμπουν οι ξυλόσομπες ή τα μαγκάλια που χρησιμοποιούνται, λόγω οικονομικής αδυναμίας να αγοράσουν πετρέλαιο. Άνθρωποι με βαριές παθήσεις πεθαίνουν πρόωρα, διότι αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στα νοσοκομεία ή δεν μπορούν να αγοράζουν τα ακριβά φάρμακά τους, που απαιτεί η μορφή της πάθησής τους.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί, ως ανθρωπότητα, βρισκόμαστε σε μια νέα μορφή πολέμου, που είναι ο «σύγχρονης μορφής οικονομικός πόλεμος» που τον κήρυξαν ήδη οι οικονομικά ισχυροί και οι κερδοσκόποι, παγκόσμιοι λήσταρχοι ενάντια στους οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερους λαούς και πολιτικά χειραγωγούμενους από τις δούλες κυβερνήσεις τους στο παγκόσμιο τζογαδόρικο κατεστημένο και στη «Νέα τάξη πραγμάτων». Ανάμεσα στους άλλους λαούς, που υπήρξαν ή είναι θύματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται από τις πολιτικές ηγεσίες και τις οικονομικές ολιγαρχίες, αυτή τη στιγμή χειμάζεται και σκληρά δοκιμάζεται ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, ο οποίος, βρίσκεται υπό κατοχή και δυστυχώς, έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού από τις ανίκανες και διεφθαρμένες πολιτικές του ηγεσίες και σήμερα βρίσκεται κάτω από την αγχόνη των αδίστακτων και ανάλγητων κερδοσκόπων δανειστών μας, οι οποίοι είναι ηθικοί αυτουργοί για εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα.
Επομένως, για τις αυτοκτονίες- δολοφονίες των πέντε χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, αλλά και για όσους άλλους πέθαναν εξαιτίας των μέτρων της σκληρής και απάνθρωπης λιτότητας και της φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού και γενικά των λαών, θα πρέπει να στηθεί ένα καινούργιο Διεθνές δικαστήριο, σαν Εκείνο της Νυρεμβέργης, για να δικάσει τους εγκληματίες του σύγχρονου οικονομικού πολέμου που κήρυξαν κατά της ανθρωπότητας.
Απέναντι αφενός στα πραγματικά περιστατικά που συντελέστηκαν και συντελούνται στη Χώρα μας σε όλη τη διάρκεια της 40χρονης μεταπολίτευσης και αφετέρου απέναντι στο φαινόμενο του παραλόγου, δηλαδή της οικονομικής, κοινωνικής και ιδιαίτερα της ανθρωπιστικής κρίσης και δυστυχίας, ποια είναι η ενδεδειγμένη πολιτική λύση; Υπάρχει άλλη λύση και ποια; Για να βρούμε τη λύση θα πρέπει να βρούμε το αίτιο που μας οδήγησε στη βαθιά κρίση και σήψη που διανύουμε ως Χώρα και βιώνουμε ως λαός. Το αίτιο των δεινών είναι απερίφραστα και χωρίς δισταγμό το πολιτικό σύστημα της νόθας κομματικής, κατ’ επίφαση «δημοκρατίας». Η γάγγραινα του δημοσίου και ιδιωτικού βίου των Ελλήνων- και όχι μόνο- είναι το πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, το οποίο οδήγησε έναν ολόκλρο λαό στη σημερινή ανθρωπιστική κρίση.
Έτσι, για το ειδεχθές και επονείδιστο δημόσιο χρέος, ως προϊόν διαφθοράς που οδηγεί στην υποταγή της Χώρας μας στο Αγγλικό δίκαιο και στην ξένη εξάρτηση, δεν ευθύνεται ο ίδιος ο λαός και επομένως δεν μπορεί να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή ολόκληρου αυτού του λαού. Διότι η Ελλάδα (όπως και κάθε Χώρα) έχει νόμιμο δικαίωμα ν' αρνείται την πληρωμή του χρέους, ως «Odious Debt» (= ειδεχθούς χρέους), επειδή, σύμφωνα με το διεθνές νομικό δόγμα, αν το χρέος είναι προϊόν διαφθοράς, ρεμούλας και κερδοσκοπίας, φαύλης κακοδιαχείρισης, που είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του λαού και του έθνους, τότε, δεν υπάρχει υποχρέωση πληρωμής του, ούτε η Χώρα δεσμεύεται από άκυρες συμβάσεις, που υπογράφτηκαν από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, τα πρόσωπα των οποίων είναι αποκλειστικά και εξ ολοκλήρου υπεύθυνα και υπόχρεα να καταβάλουν τις οφειλές, που, στο όνομα μεν του κράτους και του λαού πραγματοποίησαν, αλλά που όμως τα ίδια πρόσωπα ή άλλοι επωφελήθηκαν.
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δέχθηκε δόλια, σκόπιμη και συστηματική επίθεση, η οποία άρχισε, αμέσως μετά τη διαπίστωση ότι η Χώρα μας είχε απόλυτη ανάγκη δανεισμού για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της, οπότε οι οίκοι αξιολόγησης, προκειμένου να εξασφαλίζουν υπέρογκα υπερκέρδη, ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, προχώρησαν στις πρώτες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, εξωθώντας έτσι τα επιτόκια δανεισμού σε μεγάλα ύψη, με τις γνωστές συνέπειες για την υπαγωγή της χώρας υπό την κηδεμονία της "τρόικας," δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ) και του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου (Δ.Ν.Τ) με επακόλουθο τα πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας, που υποχρεώθηκαν να επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό οι Ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες πιστά πειθάρχησαν, χωρίς ανάλογες ενστάσεις, στις ντιρεκτίβες της τρόϊκας και κατά παράβαση του Συντάγματος. Έτσι, η Ελληνική οικονομία έκτοτε μέχρι σήμερα και στη συνέχεια δέχεται ισχυρές πιέσεις και εκβιασμούς, με συνέπεια να βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό από τις διεθνείς αγορές, τις Βρυξέλες, την Ευρωπαϊκη Κεντρική Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ.
Αποτέλεσμα της σκληρής πολιτικής λιτότητας, που επιβλήθηκε με τα γνωστά μνημόνια, ήταν ο λαός να περιέλθει στην έσχατη ένδεια με την περικοπή των φτωχών συντάξεων, των γλίστρων μισθών και ημερομισθίων, τη μείωση του κατώτερου μισθού, την επιβολή φόρων, πολλών και δυσανάλογων, προς τα εισοδήματα ενός μεγάλου τμήματος του λαού, το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και οι κατά χιλιάδες αλόγιστες και μετά σπουδής ενεργηθείσες απολύσεις από τις δημόσιες Υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ. Όλα αυτά τα σκληρά αντιλαϊκά, αντιδημοκρατικά και αντισυνταγματικά μέτρα επιβλήθηκαν στις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις και εξαφάνισαν τελείως τη μεσαία τάξη. Δεν έθιξαν καθόλου τους έχοντες και κατέχοντες, ούτε εδίωξαν, κατά κανόνα, τους φοροκλέπτες και τους διεφθαρμένους νεόπλουτους.
Ένα σημαντικό τμήμα του λαού, λόγω των χρεών του, ήρθε στην ανάγκη να κατασχεθούν από τις τράπεζες τα σπίτια του και, ως εκ τούτου, έμειναν άστεγοι, περιθωριακοί. Μερικοί προτίμησαν, αντί της ταπείνωσής τους, την αυτοκτονία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 40% περισσότερο στο πρώτο μισό του 2011 συγκριτικά με την ίδια χρονική περίοδο του 2010 και σήμερα αριθμούν πάνω από 5.000 αυτοκτονίες, που στην πραγματικότητα είναι δολοφονίες, λόγω της εφαρμοζόμενης πολιτικής της απάνθρωπης και βάρβαρης λιτότητας. Η αδυναμία αποπληρωμής των προσωπικών χρεών φαίνεται πως αποτελεί την κυριότερη αιτία που δικαιολογεί τη συγκεκριμένη αύξηση. Επίσης, σημαντική είναι η αύξηση του αριθμού των πολιτών που αναφέρουν πως η κατάσταση της υγείας τους είναι «κακή» ή «πολλή κακή», διότι βρέθηκαν στην ανάγκη να μην επισκεφθούν το γιατρό ή τον οδοντίατρό τους, παρόλο που αισθάνονταν πως υπήρχε μεγάλη ανάγκη. Παράλληλα έχουν αυξηθεί τα κρούσματα βίας, με τις κλοπές και τις ανθρωποκτονίες να έχουν σχεδόν διπλασιαστεί κατά τα έτη 2008 και ύστερα μέχρι σήμερα. Το κράτος, γενικά, έχει αποδιοργανωθεί και υπολειτουργεί, χωρίς να παρέχει ακόμα και τις βασικές του υποχρεώσεις απέναντι στους σκληρά φορολογούμενους πολίτες. Η κοινωνία έχει αποσαρθρωθεί. Η πείνα μαστίζει ένα μεγάλο τμήμα του λαού, που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Αρκετοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πείνα τους, είτε με τα αποφάγια που βρίσκουν στα σκουπίδια, είτε με ένα πιάτο φαγητό που παραχωρούν οι Δήμοι, η Εκκλησία και οι εθελοντικές ομάδες πολιτών αλληλεγγύης. Πολλοί άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, που δεν τους επαρκεί η πολλή μικρή σύνταξή τους, είτε πεθαίνουν από ασιτία, είτε δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Χώρα μας σήμερα είναι τραγική, διότι, λόγω των μέτρων της Τρόϊκας βρίσκεται υπό κατοχή ξένων δυνάμεων, που μας οδήγησαν στη φτώχεια και την πείνα, κατάσταση όμοια με τη Γερμανική κατοχή στην Ελλάδα το 1941-1944. Τότε, ξεσηκωθήκαμε και απελευθερωθήκαμε σε σύντομο χρόνο, ενώ σήμερα, με τα μέτρα , που μας επέβαλαν, μάς αλυσοδένουν για όχι λιγότερα από πενήντα χρόνια. Τι θα κάνουμε; Αφού δεν μπορούμε να ξεσηκωθούμε εναντίον τους, για να απελευθερωθούμε από τη θηλιά του χρέους μας, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να ζητήσουμε την παραπομπή της τρόϊκας σε δίκη με την κατηγορία ότι διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα και ειδικότερα ενάντια σε ολόκληρο λαό, τον Ελληνικό.
Ως τέτοια εγκλήματα, κατά το διεθνές δίκαιο και την αιτιολογική έκθεση του καταστατικού Χάρτη της Ρώμης, χαρακτηρίζονται ως εξής: α) Κατά το Διεθνές δίκαιο: «Έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα είναι μια πράξη - δίωξη ή οποιεσδήποτε αγριότητες μεγάλης κλίμακας ενάντια σε ένα σώμα ανθρώπων και είναι το πιο υψηλό επίπεδο ποινικού εγκλήματος». β) Κατά την αιτιολογική έκθεση του καταστατικού της Ρώμης: «Τα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα είναι ιδιαίτερα μισητές παραβάσεις, πράξεις, δεδομένου ότι αποτελούν μία σοβαρή επίθεση επάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια ή σοβαρή ταπείνωση ή μία υποβάθμιση ενός ή περισσότερων ανθρώπινων όντων…. ή συστηματική επίθεση που κατευθύνεται ενάντια σε οποιοδήποτε πολιτικό πληθυσμό, εν γνώσει της επίθεσης».
γ) Από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης προκύπτει ότι: «Έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα ορίζεται δολοφονία, εξολόθρευση, υποδούλωση, εκτόπιση και άλλες απάνθρωπες πράξεις ενάντια σε πληθυσμούς, πριν από ή κατά τη διάρκεια του πολέμου ή διώξεις για πολιτικούς, φυλετικούς, εθνικούς ή θρησκευτικούς λόγους κ.λ.π.».
Οι χιλιάδες νεκροί από τον τάφο τους απαιτούν δικαίωση! Θα υπάρξουν δικαστές να δικάσουν τους εγκληματίες για εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα; Ίδωμεν!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου